Op PlattDie lässde Zigarett: Als ek dumols opgehört hämm
Ek wätt et noch wie van Dag, wie dat dumols wor, ess ek met et Schmoken opgehört hämm. Dat wor ganz schön schwor, dat kann ek dej aber säggen. On, off dou dat glöwws oder niet, et es tatsächlek mänchmol ömmer noch schwor, wenn et ok all so lang her es. Ganz genau wätt ek dat gar niet, wann ek dumols opgehört hämm met dat Schmoken, aber so fifftien Johr send dat nou wennstens all well her. On ek häbb dumols van ehnen Dag op denn andern opgehört. Ek hatt wähkenlang noch sone ahngefangene Schachtel Lord extra inne Bockssentäss, wor noch so fiff, säss Zigaretten drin woren. Wättze, so för alle Fälle. Me woss jo nie genau, wie me well reagieren dej, dat hett, wie denn Körper reagieren dej op denn rigorosen Nikotinentzug. Wor jo et ässte Mol, dat ek sowat metgemack hämm. On dann nohr die lange Tidt! Ek hämm met negentien Johren met et Schmoken ahngefangen, hämm also öwer vätteg Johr geschmock, on niet wenneg, dat kasse dej jo well denken. Aber ek senn niet in Versuchung gekommen, mej ehne van die ahngefangene Schachtel in minne Bockssentäss ahndestäken, dor senn ek eisern geblewen.