Vör dat wat man janet mii-e bruuke koss, jov et enne Lompemann. Hä vuuer duer et Dörp, schällde möt sin Bimmel on reep: "Aaliiser, Lompe, Papii-er, Kniksfälle". An eene kann esch mesch noch joot erennere: Dreese Hein. Besongesch effer an sie Pääet, wat Hein vör sinne Lompewaarel jespannt hott. Enns stung Hein sie Pääet on Waarel - wer enns - förr Schörkens Lornz sinn Wettschaff. Hein stung an de Teek onn dronk sech e paar Schmeckekötsches. Op ens ko-eme e paar luesije Boschte enn de Wettschaff erenn jeloope on reepe: "Hein, komm ens flott eruut, di Pääet es ömjefalle." - Hein schnabde sech ene von die Boschte am Vlärek, on seit vör demm - ohne sech optereeje: "Dann hass du dat Pääet ömjedööt. Effer et woer e tröö Pääet. Wenn Hein dann ut de Wettschaff koem, sech op de Bock satt, för dat Pääet "Hott" seit, schleep he kott dropp en. Dat Pääet effer kank sinne Wääsch janz jenau, jing jemäcklesch op Lütz Faad an, onn blii-ev do tröö för de Stalldür stonn. Hodde wer effer ens a paar Lompe üever, kräsch die d'r Lompemann. On doför kräsche wer dann, an e Stäckske, en Wenkmüüel ut bonk Papii-er. Onn off man et jlövt odder nett, watt hant wer oss als Kenger öffer sonn schönn Wenkmüüel jefreut.

Effer wann hodde wer dann ens e paar Lompe üüever? Esch weet noch, datt esch ens enne nööe Mankel jekrääje hann, de hott schon minne Üem jedraare, onn de woer all em i-eschte Weltkreesch jefalle. Dann drooch minne Papp dat jooe Stöck so an die dressesch Joor. Jo, onn dann wuet de Mankel uutenanger jeschnii-e, et bönne woet noo buute jedrii-end, wer tesame jenii-ent, onn schonn hott esch enne nöe Mankel. Datt woer noch reschtije Jlabbacher Knupp. Onn woer ens d'r Kraach vom Hämp duuer-jeschlii-ete, dann woet d'r Hämpschlepp von dat Hämp affjeschnii-e. Onn uut de Hämpschlepp mek os Mam dann enne nööe Kraach. Onn uut e verschlii-ete Battdook wuet de Hämpschlepp werr henge draan jenii-ent.